hveim

dat. from the obsolete pron. ‘hvar’ = hverr;

1) to whom? (h. eru bekkir baugum sánir?);

2) to any (manni h., or manna h.) h. er (es), to whomsoever (orðstírr deyr aldregi hveim, er sér góðan getr).

* * *

dat. to whom, = Lat. cui:

I. interrog.; direct, hveim eru bekkir baugum sánir? Vtkv. 6: indirect, aesir vitu hveim …, Ls. 8; hveim ofreiðr, Skm. I, 2; hann skal segja hveim á hendr var, Grág. i. 65; hveim ek hefi þá jörð selda, N. G. L. i. 88.

II. indef. to any, with gen.; hveim hölda, to any, every man, Skv. 3. 12; manni hveim, Skm. 7; but manna hveim, 27; hveim snotrum manni, Hm. 94; hón hratt hveim af hálsi, Skv. 3. 42. 2. with er; hveim er, to whomsoever, Lat. cuicunque; nefni ek þetta vætti hveim er njóta þarf, Grág. i. 7; hveim er sér góðan getr, Hm. 75; hveim er þær kná hafa, Sdm. 19; hveim er liðinn er, 34; hveim er sína mælgi né manað, Ls. 47; hveim er sér góðan getr, Hm. 75; hveim er við kaldrifjaðan kemr, Vþm. 10. This form remains in the mod. hvim-leiðr or hvum-leiðr, qs. hveim-leiðr, adj. loathsome to everybody, detested, hateful.